Ujeżdżenie zalicza się do olimpijskich dyscyplin konnych. Jego istota tkwi w precyzyjnym wykonywaniu zadanych figur jeździeckich. Wymaga od jeżdżącego i wierzchowca największego poziomu porozumienia oraz koncentracji. Charakter i otoczka zawodów w ujeżdżeniu cechuje się dużą elegancją i szykownością. Z tego powodu jest one przeważnie porównywalne z jazdą na lodzie lub tańcem.
Zawody ujeżdżeniowe podzielone są na klasy. Aktualne klasy w porządku od najłatwiejszej do najcięższej to klasa: L, P, N, C, CC, CS, Grand Prix, a także Grand Prix Special. Każda z nich zawiera obowiązkowe elementy, które jeździec razem z wierzchowcem muszą zrealizować w czasie przypisanego do nich programu. Strój jeźdźca musi spełniać określone prawnie wymogi i pewne jego elementy zależą od rangi konkursu. Koniecznie każdy jeździec uczestniczący w zawodach ujeżdżnia powinien być odziany w:
Kask jeździecki bądź cylinder – bezwzględnie każdy uczestnik musi posiadać na głowie kask jeździecki. Zalecany jest, także jego ubiór przez osoby prezentujące konie podczas przeglądu weterynaryjnego. Dopuszczalna jest jazda w cylindrze przez zawodników 18 letnich, a także starszych, którzy dosiadają konie przynajmniej siedmioletnie.
Marynarkę lub frak – koniecznie jednolitego koloru czarnego albo granatowego, dozwolone są tylko delikatne ozdoby. Marynarka dozwolona jest do klasy CC oraz w zawodach rangi regionalnej. W klasach wyższych jeździec obowiązkowo powinien być ubrany we frak.
bryczesy – koloru białego lub kremowego.
Krawat lub plastron – koloru kremowego, białego albo zgodnego z kolorem fraka.
Rękawice – białe, kremowe albo zgodne z kolorem fraka.
Buty jeździeckie – długie czarne bądź dobrane zgodnie z barwą fraka.
Wojskowi lub mundurowi nie są obowiązani do stosowania obowiązkowego ubioru. Mogą oni nosić ubiór cywilny albo służbowy. Jednak powinni zakładać kask ochronny.
Nasz wierzchowiec powinien być także właściwie przygotowany do zawodów ujeżdżeniowych. Po pierwsze jedynym dozwolonym rodzajem siodła jest siodło ujeżdżeniowe. Pod nim musi znajdować się jasny czaprak. Ogłowie wędzidłowe używane jest w rangach łatwiejszych, w klasie LL używa się kiełzna bezwędzidłowego a w klasach wyższych wymagane jest kiełzno munsztukowe. Niedozwolone jest ozdabianie naszego wierzchowca. Dopuszcza się tylko zaplatanie ogona i grzywy.
